Seria Niebaśnie: Jaś i Małgosia / Kopciuszek / Czerwony Kapturek -

Nowe wersje

Seria Niebaśnie to trzy książki z klasycznymi baśniami w nowej interpretacji.

Baśnie zostały ‘odświeżone’ i dostały nową szatę graficzną (która zupełnie mi się nie podoba).

Jest nowocześnie i ciekawie. Książki pokazują, że zło wcale nie musi wyglądać jak wilk, ale może przybrać też inne formy.

P.S. Aby zrozumieć nowe interpretacje baśni powinniśmy znać oryginały (Braci Grimm, Andersena lub Perrault).

JAŚ I MAŁGOSIA

Ta wersja Jasia i Małgosi jest wyjątkowo pomysłowa i z klasyczną wersją ma wspólne w zasadzie tylko imiona dzieci i Jagi.

Janek i jego siostra wciąż chodzili na kolejne castingi. Szczerze tego nie znosili, ale ich mama chciała, żeby byli sławni i bogaci.

Gdy po kolejnym nieudanym castingu mama zajęła się rozmową z koleżanką, dzieci na lody, a później do mieszkania zaprosiła pani Jaga.

Tam zjawił się po nie dziwny pan, na szczęście dzieciom udało się uciec, a ich mama zrozumiała co jest ważne.

Ciekawa i dająca do myślenia wersja, podoba mi się 🙂

KOPCIUSZEK

W tej historii Kopciuszek jest dziewczyną ‘z nadzwyczajnym poczuciem obowiązku’, lubi sprzątać, a nocą oddzielać groch od soczewicy.

Kocha też wszystkie magazyny o sławnych i bogatych ludziach i to na nie wydaje połowę kieszonkowego. Czytała je i marzyła o bogatym mężu.

Drugą połowę odkłada na ubrania. Pewnego dnia w jednym ze swoich pism znalazła zaproszenie na bal, na którym ojciec szukał żony dla syna (bardzo bogaty ojciec). Kopciuszek szybko wypożyczyła ubranie i najnowsze najki i pognała na imprezę.

Tam zainteresowała syna bogacza, ale przed północą musiała uciekać (taki wymóg wypożyczalni), a syn biznesmena został z samą sznurówką.

Gdy następnego dnia zjawiła się, by pokazać mu swój but, okazało się, że wszystkie kandydatki na żonę mają takie same, syn poślubił pierwszą z brzegu dziewczynę, a ona została feministką.

Michał Rusinek stworzył historię zabawną, przewrotną i z morałem.

Treść mi się podoba, nie podobają mi się ilustracje.

CZERWONY KAPTUREK

Czerwony Kapturek jest jedną z baśni, które doczekały się największej liczby adaptacji.

W interpretacji Joanny Olech i Grażki Lange Kapturek jest posłuszną dziewczynką mieszkającą z rodzicami na skraju lasu.

Dziewczynka zawsze słuchała rodziców dlatego, gdy dostała od mamy własnoręcznie uszyty malinowy kapturek posłusznie w nim chodziła, chociaż jej się nie podobał. Pewnego dnia została wysłana z przysmakami do babci, a po drodze miała uważać na komary i kleszcze.

Gdy spotkała wilka, grzecznie powiedziała mu gdzie idzie i gdzie mieszka babcia – w końcu była grzeczną dziewczynką, a takie nie kłamią, nawet jeśli nieznajomy wydaje się podejrzany.

Wilk oczywiście połknął babcię i Kapturka, po którym został tylko malinowy kapturek.

Podoba mi się ta wersja baśni. Mamy tu ‘klasyczne’ zakończenie (czyli w tej ‘drastyczniejszej’ formie), ale ‘nowoczesne’ elementy jak kleszcze 🙂

Ciekawym zabiegiem są zabawne recenzje baśni napisane przez postacie baśniowe i Ligę Wilków Polskich 🙂

Ilustracje są obrazowe, jednak w ogóle mi się nie podobają.